منتظرت بودم....

شب به گلستان تنها منتظرت بودم                  بادة ناکامی در هجر تو پیمودم
منتظرت بودم ، منتظرت بودم

آن شب جان‌فرسا من بی‌تو نیاسودم     وه که شدم پیر از غم آن شب و فرسودم
منتظرت بودم ، منتظرت بودم

بودم همه شب دیده به ره تا به سحرگاه     ناگه چو پری خنده زنان آمدی از راه
غمها به سرآمد ، زنگ غم دوران ، از دل بزدودم
منتظرت بودم ، منتظرت بودم

پیش گلها ، شاد و شیدا ، می‌خرامید آن قامت موزونت

فتنة دوران دیدة تو ، از دل و جان ، من شده مفتونت

درآن عشق و جنون ، مفتون تو بودم            اکنون از دل من ، بشنو تو سرودم

منتظرت بودم ، منتظرت بودم

منتظرت بودم ، منتظرت بودم